Kunstenares Fong Leng kan niet klein denken
De kunstenares Fong Leng kan nu eenmaal niet klein denken... Dat laat de expositie van haar werk in de grote direct naast het Rijksmuseum in Amsterdam ook wel zien. Morren Galleries Amsterdam brengt haar oeuvre onder de titel A Fusion of Fashion and High Art. Fong Leng, kind van een Nederlandse moeder en een vader die met de boot uit China was gekomen, volgde een opleiding fotografie aan de kunstacademie in Rotterdam.
Zij werd ontwerper bij een stoffenfabrikant en ontdekte de mode. Haar ontwerpen waren heel uitbundig en extravagant. Haar monumentale en fantasievolle modecreaties spraakmakend in de jaren zeventig en de vroege jaren tachtig. Zij was inspirerend voor andere ontwerpers en fotografen van generatie op generatie ook ver na haar bekendste periode. Haar unieke manteljurken zijn sprookjesachtige gewaden.
Indertijd slaagde zij er zelfs als enige ontwerpster ooit modeshow te houden voor een volgeboekt voetbalstadion met zeker 20.000 toeschouwers. Haar bekendste klant was de sympatieke van oorsprong Zeeuwse Mathilde Willink. Zij trouwde met de magisch-realistisch schilderende Carel Willink maar raakte ook zeer onder de indruk van de creatieve Chinese ontwerpster. Mathilde werd een graag geziene en bekende societyvrouw in de kleding van Fong Leng.
Zij was een prachtige blonde verschijning die echter verwikkeld raakte in mysterieuze onstandigheden. Haar zeer onverwachte dood leidde tot veel opzien en onduidelijkheid.
Wachtend op de opening van de expo in Morren Galleries Amsterdam komt dit onderwerp weer ter sprake bij enkele bezoekers die ook het boek van Henk Van der Meyden daarover gelezen hebben. We zijn hier voor de opening gekomen en willen Fong Leng zelf graag zien maar die is nog steeds onzichtbaar. Het is een warme zomerdag en ik heb alles bekeken. Prachtige kunst, exclusieve manteljurken, sieraden en enkele erg leuke robotjes.
Het is helemaal seventies. Daar kun je van houden. Er zijn honderden heel aparte mensen om mij heen in gesprek die elkaar goed lijken te kennen. Ik ben hier in een generatie terecht gekomen waar ik wel een tijdgenoot van ben maar hoe boeiend ze ook lijken te zijn: ik ken er niemand van.
Bovendien is het een ontzettend warme dag en niemand blijkt mij te kunnen vertellen wanneer de kunstenares persoonlijk haar opwachting gaat maken. Er worden wel veel heerlijke hapjes etc. aangeboden aan wie dat wenst maar het is te warm om iets te eten en ik kan ook nergens even zitten. Vermoedelijk zijn er ook veel te veel bezoekers voor stoelen want de kunstenares is nog steeds een beroemdheid voor de vele aanwezigen.
Er staan wel stoelen maar dat zijn kunstwerken met hele exlusieve zittingen waar een hoge prijs voor wordt gevraagd want Fong Leng doet ook aan interieurkunst. Het is ongelooflijk wat zij allemaal maakt en kan en alles wordt tot in het kleinste detail uitgewerkt. Ondertussen staan ook andere bezoekers toch wat ongeduldig met mij hier te wachten.
Het is overweldigend en mooi tussen zalen en kamers vol prachtige wandkleden met schitterende afbeeldingen van wilde dieren, schelpen, vogels en abstacte patronen. Her en der zie ik gevaarlijke poema's over haar kleden sluipen en van een muur kijken mij een serie van griezelige geschildere maskers aan.
We hebben alles een paar keer bekeken. Ik sta met een paar bezoekers bij een trap naar een ruimte beneden maar daar is de kunstenares evenmin gesignaleerd. Aan een muur aan de overzijde hangt een schitterend wandkleed met een levensgrote Indiaan.
"Het is geweldig mooi gemaakt maar ik kan niet tegen zijn wrede ogen," verklaart een lieve dame. "Hij kijkt zo wreed. En hij heeft zulke vreemde schoenen aan."
Haar begeleider zegt hoffelijk: "Ik ga wel met mijn rug ervoor staan." Maar zij voelt als het ware de Indiaanse ogen in haar rug prikken. Een sensitieve dame. " Nouja... Je moet een beetje denken aan die boeken van vroeger over Winnetou," zeg ik. "En Old Shatterhand," valt haar begeleider met een glimlach mij bij. "Hij draagt natuurlijk gewoon zijn mocassins."
Ik dwaal nog even langs enkele ooit zo beroemde modecreaties van de kunstenares. Ik heb verschillende van haar shows vroeger meegemaakt en herken direct haar geheel eigen stijl. Een klasse apart inderdaad die onze bewondering verdient. Toch helaas voor deze bevlogen werkende kunstenares typerend voor een andere tijd dan nu waarin andere symbolen en stijlen ons aanspreken.
Toch verwachten we Fong Leng nog zelf te zien bij de opening van deze grote expositie. After all weet ik nog niet of zij gekomen is of niet.
Je kunt je ook als kunstenaar vergissen natuurlijk. Bijvoorbeeld doordat je niet in je agenda had gekeken. (Gebeurt iedereen wel eens.) Je kunt je verslapen. ( Hoewel 4 uur's middags de meeste mensen vaak wel zijn opgestaan ). Misschien doet je auto het niet of kun je net geen taxi krijgen. Was je vergeten dat vandaag je grote expositie werd geopend... Zat je ergens in een ander land en deed de helicopter het niet meer.
Maar meer dan drie kwartier wachten op iemands komst is voor mensen van nu wel erg lang. Toegegeven: Fong Lengs expositie is schitterend. Maar ik vond het genoeg en ben toen toch maar weggegaan.