Verwilderde vraagjes en taalfoutjes tijdens hittegolf

Reageren jullie bezoekers op de redactionele inhoud van jullie Couturekrant? Dit werd me onlangs weer eens tamelijk kortaf door een concu-lega gevraagd.
Zeker wél dame. Ja hoor. Vooral als er zoals gisteren helaas weer werd geconstateerd door een scherpzinnige 'waarneemster' op onze krant van die nare taal- en tikfouten door een tekst heen slippen. Gisteren werden er toch weer 3 foutjes gesignaleerd in één verhaal waarbij ondergetekende zich als vergeefs excuus achter de warmte verschool. Alsof dat een speciale geheimzinnige kracht is die heeft veroozaakt dat ik ook een afspraak - die ik notabene altijd erg leuk vind- ook vergeten heb. Je weet hoe laat het is als je daar te laat achter komt! Ik belde er beschaamd mijn verontschuldigingen voor door en dat werd aanvaard.

Ik kom soms ook mensen tegen die enigszins arro vragen wat ik allemaal doe op een dag. Misschien dagen ze me uit of vinden ze neerbuigende gesprekken een inspirerende vorm van conversatie met iemand die niet aan hun glamourous ideaalbeeld beantwoordt maar wel zoveel met de door hun zo bewonderde modewereld te maken heeft. Ik draag notabene geen grote zwarte zonnebril en van die machtig sierlijke hoog gehakte schoenen.
Ik zou vriendelijk kunnen voorstellen dat ik het wellicht net zo druk heb als de vragensteller. Daardoor hebben we namelijk bij onze redactie ook vaak net als iedereen tijd tekort. We hebben een hoog redactioneel werktempo nodig om bij te blijven en onze bezoekers mee te delen wat wij de moeite waard vinden. Toch staan we daarnaast altijd open voor verhalen van anderen en oplossingen bij problematiek.

Sommige mensen maken ons blij met hun interessante plannen of mooie projecten. Hun dromen of activiteiten kunnen we soms wel signaleren en publiceren terwijl anderen daar nog vraagtekens bij plaatsen. Het lijkt ons niet onbelangrijk om ook mensen die nog aan het begin staan aan te moedigen om met zelfvertrouwen door te gaan. Wij zijn op onze weg daardoor ook mensen tegengekomen die als professional later een bekende naam kregen. Dit vraagt van ons wel veel aandacht en aktie want met alleen maar theoretiseren komt niemand verder.
Regelmatig snel redactioneel vergaderen gebeurt vaak telefonisch. We overleggen soms meerdere malen per dag en maken afspraken ook voor de social media gevolgd door het door diverse mensen redigeren en fotograferen van verschillende onderwerpen voor verhalen. Onderbroken door verzoeken via mails en vaak intrigerende telefonades.

En soms moet ik mij persoonlijk vervoegen bij een presentatie. Dat kon er even net niet bij tijdens de hittegolf. Al vind ik het weer toch nu juist mooi warm en zonnig al werkt die hittegolf op één of andere wijze ontregelend. Zo sliep ik bij uitzondering vannacht niet veel. Gelukkig heb ik altijd de radio bij mijn bed en verveel me geen seconde.

Het nachtprogramma 'Nachtzuster' wekelijks geïntroduceerd door een enorm grappig lied van Henny Vrienten was weer top. En het is trouwens niet eens overdreven warm in mijn huis doordat ik de planten en bomen in mijn daaraan grenzende grote tuin altijd heel veel water geef 's morgens vroeg. Ik denk dat dit zo'n prettige koele sfeer veroorzaakt. Mijn huisbaas kwam die dag toevallig langs voor een klus aan mijn tuinhuis. Hij keek met genoegen naar de groene bomen en bloeiende planten en zei: "Het lijkt hier wel het paradijs..."
Overigens was het vannacht bovendien volle maan. Daar word je dan zo ontzettend fit door terwijl het juist helemaal niet hoeft. Dus ben ik vanmorgen heel vroeg opgestaan en heb mijn vrij grote en een tikje wilde tuin lekker opnieuw met een massa emmers water begoten. Het heeft wel geregend maar de zon wordt straks weer loeiheet. Je voelt het direct als je je tuin water geeft hoe dankbaar de natuur en de wereld van de planten daarvoor is. Sommige mensen geven ook de planten in de openbare ruimte voor hun huis zomaar ongevraagd een forse emmer water. Er is een prachtig spreekwoord wat daarbij past: "Wie geeft wat hij hééft is waard dat hij leeft!"

FOTO: PHIA BARUCH