Michell Koopman: Al die onrust maakt je niet gelukkig
Vandaag is Michell Koopman uit Barcelona, een veelgevraagde yogaleraar, weer eens terug in Amsterdam waar we elkaar treffen in een huiskamer-achtige Horeca-omgeving. Het is er heel gemoedelijk en volkomen vrij van allerlei hysterische verschijningen die 'het fijne van de laatste hypes op hoe je het meest opvallend voor de dag kan komen' blitsend uitdragen. Er wordt op houten banken buiten wat gepraat. Binnen worden kranten gelezen en er wordt niet verwacht dat je naar achtergrondmuziek luistert. "Een prettige plek," constateert Michell Koopman. "Dit is dat wel. In die paar dagen dat ik in Nederland ben is me die grote onrust van de mensen hier in Nederland opgevallen."
Ja. Iedereen heeft het natuurlijk ook druk... Dat brengt onrust. Hoe zou je dat dan anders willen oplossen?
"Mensen laten door hun drukke gedrag hier hun aandacht naar alle kanten tegelijk wegfladderen," reageert hij. "Ze doen en denken van alles tegelijk. Daardoor verliezen ze het contact met zichzelf. Als je iets doet of ergens aan bezig bent gaat het er om je daarop te concentereren. Door van binnen uit met kracht je te concentreren op waar je aan bezig bent behoudt je het contact met jezelf. In Nederland zijn de mensen zo onrustig..."
Dat kan wel waar zijn. Er zijn bijvoorbeeld ook een hoop mensen die idioot snel praten. En als ze een lied zingen heet dat een 'song' en kan je vaak de tekst niet verstaan. Dat is lastig om mee om te gaan.
"Maar het valt mij op dat de hele maatschappij hier zo onrustig is. In een gesprek kunnen mensen haast niet meer naar elkaar luisteren. Ze hebben de concentratie van een goudvis, zegt men."
Dat klopt. Een fotograaf wilde laatst dat ik een artikel over zijn werk plaatste en ik begon hem een vraag te stellen en terwijl ik de helft van de zin had uitgesproken begon hij al te antwoorden. Ik zei: "Je weet toch niet eens wat ik precies wil vragen ... " Hij zei: "Dat maakt niet uit want ik geef je mijn antwoord al." Dat ging er bij mij niet in en het werd een heel gek contact waarin hij zichzelf volledig in de schijnwerpers op een voetstuk plaatste. Hij probeerde mij het gevoel te geven dat ik er niet toe deed. Ik weet dat meer mensen dat met anderen meemaken ...
Michell Koopman: "Dat bedoel ik. Zoiets is typisch Nederlands. Er werd mij door bekenden naar mijn werk als yogaleraar gevraagd maar er werd daarop geen antwoord verwacht. Wel moest ik aanhoren hoe vreselijk druk zij het allemaal hadden en wat voor leuke dingen zij hadden beleefd en toen ik een kleinigheidje over mijn werk vertelde ging zelfs iemand met haar ogen naar boven zitten draaien."
Dat is inderdaad heel erg als je iemand al lang kent en dacht dat je om elkaar gaf.
"De meeste mensen zijn zich niet er van bewust dat je in het 'nu"moet leven. Het heden. Dat is er nu. Het verleden is voorbij. Dat kan je niet meer veranderen. En de toekomst zien we wel. Dat zien we dan wel. Door al die zorgen steeds vast te houden los je niets op," reageert de yogadocent. Ik zeg altijd tegen mijn leerlingen dat er dan nog bij komt dat je 's nachts slecht slaapt."
Veel mensen maken een soort toneelstuk van hun leven ... Ze zijn erg bezig met op een bepaalde manier over te komen. Soms is dat grappig maar het kan ook vermoeiend zijn om mee te maken. Je voelt dat het een te perfect verhaal is.
"Weet je wat zo eigenaardig is," gaat de yogaleraar bedachtzaam verder, "als er een wildvreemde ergens naast die mensen zit hebben ze daar alle aandacht voor en vertellen zelf ook van alles. Ze hebben hele diepe gesprekken dan."
Waarom hebben ze daar dan wel inhoudelijke gesprekken mee?
"Bij vreemdelingen denken ze: Die gaat toch weer weg. Daar zijn mijn geheimen veilig."
Haha... Jaja geheimen. Daar blijkt uit dat al die oppervlakkige gesprekken je niet voor niets een onplezierig gevoel geven. Het is een soort show. Naar buiten treden en in de etalage gaan zitten shinen. Maar als mensen echt gelukkig zouden zijn kreeg je er niet een naar gevoel bij want dan willen ze dat geluk juist graag met je delen.
"Het belangrijkste voor iedereen is een goed contact met jezelf. Gewoon iedere dag een tijdje niets doen is heel gezond makend. En al die socials en die telefoons waar ze de hele dag door op kijken helpen ook niet om het contact met je innerlijk vast te houden, " zegt de yogaleraar.
We rekenen af en verlaten het huislijke cafée want we moeten afscheid nemen. We weten dat we allebei weer veel onrustige gesprekken in ons leven tegemoet zullen moeten treden. Ieder in ons eigen land maken we dat natuurlijk mee.
Maar we zijn ook heel dankbaar voor de tijd die we samen doorbrachten en de goede vriendschap die we al vele tientallen jaren met elkaar delen.
Adiós buen amigo! Tot snel ... Tot de volgende keer.
DOOR: MICHELL KOOPMAN EN PHIA BARUCH