Film: Mijn Beste Vriendin Anne Frank
AMSTERDAM - De allereerste Nederlandse bioscoopfilm over Anne Frank vertelt het aangrijpende verhaal van Hannah Goslar over haar bijzondere vriendschap met Anne Frank. Hannah en Anne zijn boezemvriendinnen in de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt.
Wanneer de familie Frank onderduikt, verliezen ze elkaar uit het oog. Drie jaar later, in 1945, volgt een bijzondere ontmoeting tussen de twee meisjes in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De moedige Hannah zet haar leven op het spel in de hoop haar sterk verzwakte vriendin te helpen.
De film is geregisseerd door Ben Sombogaart (Knielen op een Bed Violen, De Storm en De Tweeling). Cast Aiko Mila Beemsterboer, Josephine Arendsen, Roeland Fernhout, Lottie Hellingman, Stefan de Walle. De filmmaker is er goed in geslaagd een heel gewone 13-jarige met haar beginnende meisjesachtige verliefdheid en wijsneuzige dromen gedurende vreselijke omstandigheden uit te beelden.
Het verhaal is verteld vanuit het perspectief van een paar vriendinnen die wat flirterige gesprekjes in een park afwisselen met in die jaren voor een meisje gewaagde ondernemingen.
Soms vraag je je af wanneer filmmakers het nu eens wél goed doen. Als je ziet hoe de vreemdste bokkesprongen van BN-ers vol tolerantie worden weggevaagd vraag je je wel af hoe de reputatie van neutraliteit van bepaalde kranten niet een flink rafelrandje begint te krijgen. Als je als krant die in de Tweede wereld-oorlog helemaal okay was meent zo'n met zorg en liefde gemaakte eerlijke film te moeten afbranden met de tekst: 'de zoveelste middelmatige publieksfilm' vraag je je toch af wie - en hoe - diegene naar deze filmische nalatenschap van de holocaust heeft gekeken.
Waarom juist diegene naar deze film gestuurd? Het opzettelijk vet aangezet melden van dit slechts zijdelings voorkomende gegeven van Het Tongen verwijst naar bevooroordeeldheid.
De onwil van sommige critici om neutraal naar deze ontroerende film te kijken waarover zij ook met zoveel nadruk moesten melden dat er aan deze film iets onbehaaglijks -iets lelijks- was omdat de toendertijd altijd zo brave meisjes zouden Tongen doet vermoeden dat sommige mensen de zon niet in het water kunnen zien schijnen.(Tongen... Allemachtig we vallen flauw hoor....)
En dan nog die criticus die zo hoog nodig liet weten 'dat zelfs de kampscénes je helemaal niets doen...." (Hoe zou dat komen denk je? Waarom doen martelingen en dood jou niets?)
Vanzelfsprekend wordt er bijna altijd aan allemaal geweldige mensen gevraagd om de kunstwerken te beoordelen die anderen maken.
Zoals bij deze zuivere en eerlijke film die veel (groot)-ouders aanleiding zal geven om naar de bioscoop te gaan ook om aan kinderen iets mee te kunnen geven over een ongehoord misdrijf in de tijd: de holocaust.
Het is haast niet te bevatten voor de meeste kinderen dat zoiets echt gebeurd is. Maar het is iets dat opnieuw kan gebeuren ook bij andere mensen in andere situaties.
Nogmaals: die critici zullen in het algemeen wel tot de grote geesten behoren. Maar ja, ook de grootste geesten zijn zowel tot de grootste deugden als tot de grootste ondeugden in staat.
En een goed gemaakte film en de hele cast op de koop toe (behalve die ene acteur die wel 'oh... oh... oh zó gevoelig speelde) te proberen te degraderen tot een prullenmandproject is al vaker geprobeerd.
MAAR HET PUBLIEK HEEFT OOK NOG EEN STEM...
FILM: MIJN BESTE VRIENDIN ANNE FRANK ... MEESLEPEND EN ONTROEREND ...