Dépri gevoelens in nare koude wintermaanden
- DIT IS EEN HALTE OP JE LANGE LEVENSREIS - Wéér zo'n dag? Is het een nare dag voor je? Laten we samen overleggen. Sta dat alsjeblieft toe. Praten over beginnende of langer met je meegedragen mentale klachten is belangrijk. Zeker in de wintermaanden, waarin deze gevoelens vaak nog sterker zijn. Het is donker als je van huis gaat en donker als je weer thuis komt. Vandaag concentreren we ons overleg op jongeren. Praten kan lucht geven bij benauwende situaties.
Toch heeft een kwart van de jongeren bij beginnende mentale klachten nooit gepraat met iemand uit zijn of haar omgeving. Om jongeren hierbij te helpen, start het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport daarom vandaag de campagne ‘Aan de praat’.
Meer jongvolwassenen geven aan mentale problemen te hebben dan enkele jaren geleden, zo blijkt uit recent onderzoek van het Trimbos-instituut. Mogelijke verklaringen hiervoor zijn de toegenomen prestatiedruk en individualisering, maar ook dat jongeren opener durven zijn over hoe zij zich voelen.
Toch zegt lang niet iedereen hoe het écht met hen gaat. En dat is wel belangrijk om je beter te voelen en om de kans op psychische problemen in de toekomst te verkleinen. Staatssecretaris Maarten Van Ooijen: “Als je op sociale media kijkt, lijkt het leven van iedereen altijd perfect te zijn. Maar niemand voelt zich altijd goed. Ook ik niet. En dat hoeft ook niet. Je hoeft niet elke dag de beste versie van jezelf te zijn. Misschien voel jij je op dit moment niet oké door stress op werk of op school, zie je op tegen de feestdagen of gaat het gewoon even niet zo lekker. Het is goed om daarover te praten, dat lucht op."
En dat klopt he-le-maal van het begin tot het einde... Maar waarom is dat zo? Natuurlijk zijn jongeren ook enigszins trots op zichzelf en in hoeverre ze zich tot dit punt van hun leven toch maar hebben kunnen ontwikkelen tegen de stroom van kritiek en het gezanik om hun heen in. Dat maakt dat zij er vaak geen heil in zien meer over hun donkere moods en boosheid of angsten uit te leggen of te praten met anderen. En dat is zo begrijpelijk van deze jongeren. Want ... zodra je zegt waar het jou echt aan ontbreekt of waar je tegen opziet of van in paniek raakt... Nou ja, dan gaan de sluizen open bij anderen... Als ze mogelijk meer dan 1 seconde tijd voor je vrij kunnen maken. 3 Secondes is al te veel. Kan absoluut niet hoor. Jammer ja. Sorry hoor.
En als ze wel willen luisteren? Dán krijg je een lading aan verwijten of "had dit-of-dat dan niet gedaan" of "denk je dat het bij MIJ altijd van een leien dakje gaat"... Etc. etc. het egotrippen van die ander dondert dan over je heen... Dáárom spreken jongeren niet graag over de moeilijke gevoelens waar zij mee zitten. Daarover wél praten betekent namelijk Nog een Berg problematiën van anderen moeten aanhoren... " Dat is om gek te worden voor iemand die op dat moment heel diep zit.
Toch zijn er overal ook sociaal ingestelde mensen met hun hart op de goede plek die wel met een jongere mee kunnen leven omdat zij heel goed begrijpen dat deze jongeren alles 'op de korte termijn' en heel intens ervaren. Deze mensen luisteren en leven wel mee. Zij laten jongeren zien dat je je NU op dit moment op een bepaalde halte bevindt gedurende jouw lange levensreis. En niets is alles-bepalend voor altijd. Geef jezelf en je situatie wat tijd tot je de kracht her-vindt om je reis met vertrouwen in jouw mogelijkheden opnieuw door te zetten.
Dat vraagt geduld en tijd en misschien ook hulpgevende gesprekken. Daarom begint de staatssecretaris een campagne op de sociale media. Hij zegt daarin: "Praat met vrienden of thuis met familie." Hij zegt ook daarin: "Je even ‘niet oké’ voelen is heel gewoon. En ook dát mag je laten zien."
Maar wie dit meemaakt wéét best dat het niet om even gaat. Dat is het bekende sociale geklets. (Breek ons de bek niet open want wij zijn als ouderen vroeger juist daar alleen doorheen gekomen door sociaal ingestelde mensen van toen die hun hart op vriendelijke wijze voor ons open stelden.)
Zolang er sociaal ingestelde mensen zijn die niet alles-alles geïrriteerd hoog opkloppen maar met een grap of hun warme belangstelling anderen begeleiden, kunnen ook jongeren die ín de purée zitten zich weer welkom voelen in de wereld die - of je het gelooft of niet - ook hun wereld is. Een wereld waarin ook goede momenten voor jou op je wachten.
Vanuit een persoonlijk gerichte interesse waardoor ondergetekende al veel jongeren de weg mocht en ook kon wijzen vraag ik de depressieve jongere altijd : Waarom zou je je die wereld - die ook van jou is- dan laten afpakken?
PHIA BARUCH: HET IS MAAR EEN HALTE ... EN EEN KLEIN STUK VAN JE HELE LANGE LEVENSREIS WAAR JE NU BENT ...
NEEM DE TIJD EN VERTROUW... VRAAG HET UNIVERSUM OM HULP MAAR LAAT JE JOUW WERELD NÓÓIT AFPAKKEN...