Trappers: Stanley is gelukkig weer beter
- c o l u m n - Na de beroemde documentaires in 5 delen die over de Trappers ofwel fietsende bezorgers van Stanley Winter eind vorig jaar zijn uitgezonden via de VPRO-tv stroomden her en der volop reacties binnen. Die komen telefonisch, per app of bij ontmoetingen ook met mensen die je daarvoor soms helemaal niet kende.
Het bedrijf van Stanley dat de door de hele stad Amsterdam zowel dozen wijn als belangrijke documenten van de rechtbank etc. transporteert via de door weer en wind en stug doortrappende fietsers zit in een groot garagecomplex recht tegenover onze redactie waardoor er veel contact met de Trappers is. Daardoor zagen tv-kijkers ondergetekende ook in de documentaires waarop zoveel werd gereageerd.
Toen ik vandaag in de supermarkt aan het shoppen was en juist mijn hand uitstak om wat van die overheerlijke broodjes te pakken zei een grote blonde man: "Mijn complimenten ... Ik zag u op tv en heb die Trappers documentaires met veel interesse bekeken. Ik heb ervan genoten. Het was een mooie uitleg over hoe die fietsers persoonlijk allemaal leven ... Zo prettig gemaakt. "
Ik bedankte hem voor zijn complimenten en vroeg wat hij zelf voor werk deed. Hij was makelaar in de vastgoedbusiness liet hij weten. "Hoe gaat het nu met de grote man Stanley?" vroeg hij. "Stanley was heel blij met alle reacties maar het was een heel druk jaar voor hem,"zei ik. "Hij heeft misschien iets te veel getraind om nóg beter te kunnen lopen op zijn kunstbenen. Hij kreeg in ieder geval eerst griep en liep daarna een onsteking op waardoor hij een tijd naar het ziekenhuis moest. " En hoe ging het toen met zijn bedrijf ?"vroeg hij bezorgd . '"Prima hoor. Zijn collega heeft in die tijd ook al zijn taken erbij waargenomen," zei ik geruststellend.
Natuurlijk niet zonder dagelijkse telefonische support vanuit zijn ziekbed van de altijd over-actieve Stanley maar toch niet al te ongerust. Iedereen weet namelijk dat de altijd opgewekte Martijn iemand is die heel soepel en perfect de zaken onder controle heeft.
Terwijl ik in de super nu een paar pakjes noten uitzocht werd ik weer aangesproken door een dame over de documentaires. Het ging niet zo zeer om mijn verschijning daarin maar meer omdat ze gezien had hoe grondig Stanley thuis vanuit zijn rolstoel zelf zijn eigen huis schoon hield. "Je kan er van de grond eten..." zei ze vol bewondering.
Ik knikte bevestigend en dacht: "Dat doe ik hem niet na." (Wie wil er trouwens graag 'van de grond eten'? ) Daarna kwam ik nog een paar dames tegen die vroegen hoe het met die grote man Stanley ging. Eén van de dames zei: "Werkt hij tegenwoordig in een zwembad?"
Hoe kwam ze daar nu bij? Mensen kijken en luisteren soms helemaal verkeerd. Ik schudde in gedachten mijn hoofd maar zei: "Hij revalideerde en trainde om beter te lopen in de buurt van een zwembad." Maar ik had geen zin om het verder te bespreken.
Diverse voorbijgangsters hebben mij ook gevraagd hoe het met die gevoelige jongen uit het Gooi ging die "aan die antieke auto's sleutelde". 'Wat een aardige jongen ... Zo kom je ze bijna niet meer tegen. En die interessante arme musicus die zo ontzettend slim is en op de televisie met dat spel zoveel geld heeft gewonnen...
Wat doet hij nu? Heeft hij daarmee een lekkere auto gekocht ? " Nee... Zeker niet. Dat is niets voor hem.
Vragen... Vragen ... Ik besloot snel terug te lopen en dan maar even oversteken naar Martijn in het warm verlichte kantoor waar de biker boys een zak noten best zouden kunnen waarderen. Martijn heeft me dat tenminste eens verteld: Door het fietsen hebben we veel energierijk voedsel nodig.
Hij kan het weten want hij fietst zelf namelijk ook nog een flink stuk weg als dat nodig is. Hij zei deze keer ook dat het veel beter ging met Stanley en dat die gelukkig snel weer terug zou komen.
MARTIJN : ENERGIERIJK VOEDSEL IS HEEL BELANGRIJK VOOR DE BIKERS...