Phia Baruch: Kom uit die kast nu....
Soms komt alles tegelijk op je pad. Daar meldde zich een onderzoekster in een dekenachtige lange jas gemaakt met van die gevulde nylonblokken met een grote capuchon omrand met kunstbont. "Het is vandaag een vrije dag ook voor u,"meldde ze en bekeek mijn in lichtblauw jack gestoken gestalte met enige nauwelijks waarneembare tegenzin. "U wilt zeker wel een vraag van ons beantwoorden?"
"Wat is een vraag?"dacht ik. "Zeker wil ik dat. Zegt u het maar..." Ze rommelde wat op een schermpje wat iets groter was dan mijn mobiel. Terwijl ze met een ondoorgrondelijk gezicht daarop tikte wachtte ik het af. "Wij zijn van een onderzoeksplatform," zei ze. "Wij bestuderen referenties voor iedereen t.a.v het niet seksistisch, racistisch-, homofoob-, dogmatisch- en multireligieus denken..." Ik begreep dat ze het voorlas want ze keek me niet aan toen ze dat zei maar de gedachte kwam wel even boven: "Waar heeft deze intellectuele dame het over?"
Het is een mooie voorjaarsdag in de hoofdstad. Tulpen, blauwe druifjes en bloemen als kleine gele sterretjes bloeien in de voortuinen van de straten. Kinderen tekenen veelbelovende ijshoorntjes op het trottoir. En de honden en katten uit deze buurt worden zo goed verzorgd dat ze als ware golddiggers in dierenland kunnen worden beschouwd als ze er in slagen hier in dit rustige deel van Amsterdam te mogen wonen.
Er is geen speciale leeftijd waarop het wel of juist niet meer zal gebeuren. Hoe ongelooflijk het jou ook toescheen en hoe geweldig jullie samen ook 'klikten' maakt geen verschil: dat gebroken hart kan zomaar voorkomen en niet meer weggaan gedurende een hele lange tijd. Je hoeft het niet altijd met anderen te delen en misschien heb je het al vaker meegemaakt. Een goede vriend laat het met veel moeite aan mij weten wat Zij Hem volkomen zónder eer en geweten heeft geappt. En dat notabene nadat zij ook al maanden geen tijd had gehad om hem te ontmoeten wat hij respectvol van haar heeft geaccepteerd.