Phia Baruch: Bij de Trappers zijn de vrienden nu ook druk
"Je gaat mij toch niet fotograferen," roept Stanley (directeur van de veelbesproken bikersonderneming) ontdaan want ik heb hem totaal verrast met mijn onverwachte foto-opname. "Ik stuur je mijn foto op,"zeg ik lachend. Dan weet je weer dat jullie vriendschap hebben gezworen. "Moet ik zijn foto zo nodig ontvangen? Nee toch...,"roept chauffeur Hilal meteen. "Ik hoef geen foto van zijn lelijke kop..." Maar dat is allemaal onzin want bij de Trappers zoals de bikers in verschillende documentaires zijn genoemd kwam heel even maar ook duidelijk naar voren hoe zeer de mannen met elkaar meeleven. Eigenlijk hoeft niemand het te weten maar als vrienden laat je dat ook je Turkse vrienden weten.
Hilal wil er liever niet over spreken maar ook in zijn kring in Turkije zijn de wonden diep. Zijn familie treurt over een jong gehuwd paar wat ook nog heel sociaal in de maatschappij aan het werk was. Stanley heeft een wetenschappeljk tv-programma bekeken over de verschuiving van de aardplaten en laat ons zien hoe ingewikkeld het is als de aardplaten verschuiven. "Het kan ondergronds doorgaan en op heel verschillende plaatsen dichter of verder van de breuklijn af opnieuw gebeuren,"legt hij uit. "We bekijken vol ontzag het angstwekkende fragment van het tv-programma wat hij ons laat zien als er weer een gehaaste biker binnenkomt voor een laatste opdracht.
De telefoon meldt nu dat één van de bikers vanaf een bezorging op de grachten naar huis wilde gaan maar bij vergissing zijn sleutels mogelijk op het kantoor van Stanley heeft laten liggen. Dat levert enige tijd zoeken op maar de sleutelketting wordt tenslotte gevonden. Waarschijnlijk vergeten toen er 's morgens in het kantoor een lage wandkast werd afgebroken en weggezet. "Die kast achter mijn burostoel heeft me altijd in de weg gezeten," moppert Stanley. En het was met een opvallend enthousiasme waarop enkele daartoe uitverkoren bikers hamerend en met nijptangen gewapend de spaanders en spijkers toen door het kantoor lieten vliegen. Ik stond er verbaasd van hoe zelfs de altijd rustige biker Max die notabene zelf ook meubelmaker is er op los wist te hengsten.
In zijn eigen huis is Stanley overigens bijna absurd netjes. Het irriteert hem daarom ongelooflijk als mensen ongevraagd banken en meubels en stoelen in zijn werkcomplex neerzetten en zomaar achterlaten. Na het wegwerken van de lange lage wandkantoorkast die morgen verzucht hij: "Ëindelijk weer ruimte. Jij hebt daar met je bestelbus geen moeite mee Hilal. Jij hebt je vrouw die voor jou alles piekfijn in orde maakt. " Hilal vindt dat vanzelfsprekend. Hij zegt: "Zij is er voor mij en ik ben er voor haar. Ik had het haar niet gevraagd maar de ruiten van mijn auto waren van binnen niet goed door mij schoon te krijgen en zij stapte vanmorgen zonder er iets over te zeggen de auto in en maakte ze heel goed schoon."
Het klinkt in mijn oren als een relatie die je blij maakt. Elkaar iets gunnen. Dat willen de meeste mensen maar vaak wordt het meer een soort van wedstrijd. Dan heb je een probleem. Dat kost veel te veel energie. Vaak hoorde ik Stanley daarom zeggen: "Voor mij geen hoofdpijn meer." Maar zaken kunnen altijd veranderen. En er is nu veel meer plek in het kantoor vrijgekomen
"Eindelijk weer ruimte," verzucht Stanley die meteen een grote extra prullenbak er bij bestelt. "Er moet hier ruimte komen. Al die mensen die van alles in dit complex naar binnenslepen en laten staan moeten op hun tellen gaan passen. We gaan eens flink opruimen."
Daarover heb ik ook al jaren duizend goede voornemens gehad. Hoeveel mooie artikelen en zelfs boeken heb ik gelezen over mensen die op de juiste manier opruimen. Ze zijn handig en zeer bewonderenswaardig want ze kunnen zorgen voor een totaal nieuwe start. En toch vind ik huizen die volgens de opruimers onverbloemd 'een teringzooi' worden genoemd nagenoeg bijna altijd heel gezellig.
"Ja maar ... " Ik weet het. Je bent heel vaak iets kwijt etc. etc. Je zoekt en kan het nauwelijks vinden. Beken het maar. Het kost ook onnodig bendes tijd... En... En ...
Okay, ZIJ hebben dus gelijk. Maar toch... al worden er hele tv-programma's Vol Goede Bedoelingen aan gewijd blijven er altijd mensen die het zonder meer het voortreffelijke van alles-alles doorwerken en dan vol verrukking onnodige dingen uit je huis weggooien niet doen. Zij zullen het erkennen als Enorm Corrigerend. Dat wel. Maar al zal het wel heel verwarrend en teleurstellend zijn voor anderen zij onttrekken zich aan alles en zullen het opruimcomplex niet overnemen. Zij ontsnappen aan de verbeterdrift van anderen en zullen het niet doen. Dat roept emotionele reacties op. Ja. Dat zeker. Jammer dan.