Phia Baruch: Wie niet in wonderen gelooft ...
- L A C H E N T O C H ! - "Wie niet in wonderen gelooft is geen realist," is een bundel grappen verzameld en opgeschreven door Frank Arnau over een wereld van vroeger die niet meer bestaat. Maar hoewel die wereld heel lang niet meer actueel is herken je toch exact de tijdloze gevoelens en reacties hoewel de meeste mensen dat niet graag laten zien. De grappen worden ook wel joodse witzen genoemd maar zijn in de loop van de tijd uit verschillende sferen en in verschillende landen ontstaan.
Zo'n witz bevindt zich vaak op het kruispunt van werelden en culturen en hoeft dus niet typisch joods te zijn maar al is de ontstaansgeschiedenis niet altijd bekend de intonatie en de manier van vertellen door geestige vrijwel altijd joodse mensen is een bevrijding. Het maakt het de luisteraar mogelijk over heftige gevoelens heen te springen en op een onbetaalbare manier grote spanningen te ontladen. In onze tijd wordt er bijvoorbeeld extreem hard geoordeeld over mensen met geheime of dubbele of door gunsten betaalde relaties. Vooral als 'men' daar het fijne van weet - speciaal als het om bekende mensen gaat - zijn de rapen gaar. Dan staat de ópenbare keurigheids'-beul voor de deur. Weg bewonderende goodwill. Je carriére wordt je afgenomen. En iedereen 'vindt' iets van je wat je niet graag wilt horen. Sommige mensen gaan hup naar de rechter. Het formele oordeel komt dan vaak wel heel ijzig en soms zelfs leugenachtig en ook vaak jaloers over maar toch kunnen wij ons die jaloezie die daaraan ten grondslag ligt allemaal best voorstellen. Het is een rotgevoel maar er zijn soms diepe tegenstellingen tussen mensen die men op verschillende manieren probeert te overbruggen. Een grap kan wonderen doen.
De volgende witz opgetekend door Frank Arnau is een voorbeeld daarvan. ..."Emanuel Seligmann kreeg van vrienden vaak een wenk dat zijn vrouw het met de echtelijke trouw niet zo nauw nam. Maar Seligmann geloofde die verhalen niet. Afgezien ervan dat hij niet bedrogen wilde worden vond hij zulke complicaties lastig. Maar tenslotte waren de geruchten te heftig en gaf hij het bekende detektiveburo 'Argos' opdracht een onderzoeK in te stellen.
Twee weken later kwam de detective opgewonden bij hem terug."Ons werk heeft succes gehad. Mag ik u mijn rapport voorlezen?" "Leest u voor,"zei Seligmann op alles voorbereid.
"'s Middag om 5 uur verliet uw vrouw haar woning...." "Ja, en toen?" vroeg Seligmann zenuwachtig. "Ik nam eveneens een taxi en heb haar gevolgd. " "En verder?"
"Uw vrouw stopte bij een rendez-vous hotel in het centrum." "En verder?" "Bij de deur werd zij levendig begroet door een heer van tussen de 25 en 30 jaar..." "Ja, en..."
"Samen gingen zij het hotel binnen. De heer vroeg de sleutel van een kamer die hij kennelijk daarvor gereserveerd had." "Ja..."
"Discreet volgde ik hen, gaf de portier een kleinigheid en kreeg toen de kamer naast de hunne..." "Verder, verder ... maak me niet mesjogge... Wat gebeurde er toen?"
"Kalm meneer Seligmann. Ik lees u het hele rapport voor. Ik boorde een gaat je in de tussendeur. Wijhebben altijd het nodige gereedschap bij ons ...." "Ja, ja... Gaat u verder ...."
"Uw vrouw en de jongeman omarmden elkaar herhaaldfelijk hartstochtelijk, de man deed de gordijnen dicht en deed het bedlampje aan..." "Ën. ..?"
Hij begon uw vrouw uit te kleden waarna zij in bed ging liggen..." "Verder, verder ... ," kreunde Seligmann. "
"Toen,"zei de man van Argos , deed de jongeman het bedlampje uit." Mismoedig liet Seligmann zijn handen op zijn knieën vallen en zei: "Nog altijd die omzekerheid!"