Bittere conclusies en verdriet
Verraad kan vele vormen aannemen. De bekende Amstelveense journalist Johan Th. Bos deelt in zijn column op Amstelveenblog zijn verdrietige conclusie over de impact van zijn werk op het leven van zijn overleden vrouw.
Johan Th. Bos is een vakman die zonder omwegen opschrijft wat hem als journalist ter ore kwam. Dat deed hij ook over het bedrijf waar zijn partner werkte. De gevolgen lieten niet op zich wachten. Zijn vrouw werd ontslagen na een column waarvan zij de inhoud niet eens kende. Hier volgt zijn verhaal...
"Eigenlijk keek mijn overleden vrouw er niet van op dat – op één na – al haar collega’s van de afdeling, met wie zij zonder uitzondering plezierig had samengewerkt, een brief vol leugens van ‘hogerhand’ ondertekenden waarin op haar ontslag werd aangedrongen bij Brentano. Zo kwam aan een vijftienjarig dienstverband een einde, hoewel zij bij haar 12,5-jarige jubileum nog een van de besten en meest zorgzame medewerkers was genoemd.
De oorzaak was een column mijnerzijds. Ondanks dat Brentano geen ontslagvergunning kreeg, eindigde haar dienstverband abrupt. De houding van de collega’s verbaasde haar niet, aangezien zij ervan overtuigd was dat veel Nederlanders in feite NSB-ers en andere verraders zijn. Mijn schoonvader, die vier jaar in een Jappenkamp zat, zei altijd dat zij als één der eersten in een oorlog zou worden doodgeschoten.
De meesten van ons zijn meelopers. De koning had gelijk toen hij zei dat Sobibor begon in het Vondelpark. Omdat de maatschappij het zo wil, huilt vrijwel iedereen nu met de terreurorganisatie Hamas mee.
Oproer van studenten en activisten op de UvA, evenals de in zijn schulp kruipende leiding daarvan, zijn daarvan nieuwe bewijzen. Ook de 166 Joden die nooit meer terugkwamen uit de concentratiekampen, werden gearresteerd dankzij verraad van andere Amstelveners, minimaal dat zij in meerderheid de andere kant op keken.
Frits Barend dankt het onderduikadres van zijn ouders aan een Duitser, niet aan een Nederlander, die – met iemand van de vijand – zeker wist dat er Joden waren. Die Duitser zag de Joden en zei: ‘Kein Juden’. ‘Wij zijn door een Duitser gered, niet door een Nederlander,’ zei Barend.
Ik ben het eens met wat ik in een column van Nausicaa Marbe las: ‘Alleen misdadigers bedekken hun gezichten om hun identiteit geheim te houden tijdens hun acties en met zulk tuig praat de universiteit nu.’
Het verhaal van Johan Th. Bos over de Duitser die de ouders van Frits Barend in de oorlog redde bewijst dat er altijd mensen zijn die niets (kunnen) zeggen maar wel iets anders denken. Iedereen die in grote nood verkeert zou zo iemand willen tegenkomen die niets daarover zegt maar je wel helpt."