Quyvorim bezoekt een models fotoshoot

 

altEen paar weken geleden heb ik deelgenomen aan een modelshoot in Amsterdam-West. Ik liep na wat gezoek naar het adres uiteindelijk ergens een dansstudio binnen. Daar stond rechtsachter in het halfdonker een bar met op een wit A4-tje Zooxy models fotoshoot. Ik dacht: ‘jep’ daarvoor ben ik gekomen. En liep vol overtuiging naar boven. Daar zag ik in een kleine ruimte drie verschillende poppengezichtjes vol verwachting in een gangetje staan.

Er bleken ook al een aantal meisjes binnen te zijn. Iedereen was wat zenuwachtig aan het sms-en. Onderhand vroeg ik mij af of ik nog ooit wel voor America’s next topmodel in aanmerking zou komen. Tja ik ben 1.70 m en lichtgewicht. In alle afleveringen van America’s next topmodel wordt de aspirant-modellen verteld dat ze bij een go-see het liefst zo naturel gekleed het toneel moesten betreden. Inclusief wit topje. Maar ik had de uitnodiging te laat gelezen. Geen topje dus.

Er kwamen nog wat meer meisjes na mij binnen. 20 minuten later volgden wij ongeduldig de fotografe naar een ruimte die voor fotostudio moest doorgaan. Het moment suprême was eindelijk daar. Lights, camera’s and action... Wij moesten naast elkaar op een rij gaan staan, ik was de oudste met mijn 22 jaar en ook de eerste. Het viel direct op dat mijn shirt niet wit was. En zij keek mij vragend en er viel een stilte van zeker wel 2 seconden na haar vraag of ik geen wit shirt had.

Anyway: de fotografe was blond, korte coupe stond haar leuk, beetje jongensachtig en funky. Er volgde een kort persoonlijk interview, een zogenaamde catwalk training en tot slot de fotoshoot.

Ik was eerste en zou snel klaar zijn omdat ik niet hoefde te wachten maar ik voelde wel de ogen van alle overige poppengezichtjes op mij gericht. Eén van de poppengezichtjes zei zelfs heel vriendelijk in een fractie van een seconde dat ze een extra shirt over had. Ik besloot mijn beste beentje voor te zetten .

Ik bedankte haar, kleedde mij om en liep naar het eerste tafeltje waar er paar persoonlijke vragen werden gesteld.

Over wat meer noodzakelijke gegevens zal ik maar zeggen. Er werd naar mijn opleiding gevraagd en naar welke functie mijn voorkeur uitging. Er zat een jong meisje tegenover mij van ongeveer 19 maximaal 20 jaar, terwijl ik daar stond. Het interview verliep ietwat stroef.

Ze vroeg mij o.a. welke opleiding ik volgde. Toen ik zei dat ik een universitaire opleiding volg keek zij mij aan of ik geen Nederlands sprak. Daarna vroeg zij mijn leeftijd, waarop ik 22 zei. Hierop volgde eveneens een ietwat ongelovige blik. En ik wist echt niet of het nu een compliment was of een teken van minachting.

Maar ik vergaf het haar toch en liep meteen door naar de korte catwalktraining. Mijn manier van lopen zou daar worden beoordeeld. Daar twijfelde ik zelf toch nogal wat over. Dat zag de catwalktrainster. Ook een blondine zoals je kon verwachten. Dit keer geen poppengezichtje maar meer een engelengezichtje. Ze zei: "Je moet naar 1 punt blijven kijken..." Dat deed ik direct en ik probeerde ook iets meer ontspannen te zijn terwijl alle ogen op mij gericht waren.

Het ging nog steeds niet perfect maar ik wist ook dat dit voor mij slechts een ervaring zou zijn. Mijn model-for-a-day experience werd afgesloten met de fotoshoot, waarvoor ik eerder 25 euro had betaald. De foto’s zouden 2 weken na de shoot digitaal worden toegestuurd voor eigen gebruik. De uitkomst van de shoot zou bepalen of ik werd toegelaten tot het modellenbestand.

De fotografe lichtte kort toe welke shots zij van mij wilde nemen, en begeleidde mij tijdens het poseren. De laatste minuten liet zij me vrij presenteren en mocht ik zelf een aantal poses aannemen die ik voor de spiegel had geoefend. Voor een korte tijd genoot ik van alle aandacht die mij toen werd gegeven. Maar toen ik de deur later weer achter mij dichttrok bedacht ik tijdens mijn terugweg ook dat alle vrouwelijke schoonheid die ik daar had getoond en mogen zien van tijdelijke aard is... Ofwel op den duur: vergankelijk.

De innerlijke schoonheid waar ik zoveel meer waarde aan hecht en die mij zoveel verder heeft gebracht in dit leven schenkt mij daarentegen mijn kracht. En wil je eerlijk weten waarom ik niet dat wit topje naar die shoot had meegenomen? Er is geen echte reden. Behalve zomaar .... Nuja, ik weet het toch wel. Soms ben ik namelijk nogal eh... eigenwijs.