Quyvorim Biervliet stelt zich vragen

 

altMisschien wat neurdig om te zeggen, maar het houdt mij wel bezig al die ontwikkelingen in onze taal. Zo zijn er van die spreekwoorden en gezegden die ik nooit helemaal heb begrepen of begrijpen zal. Gewoonweg omdat ze lang niet altijd toepasbaar zijn. Misschien is dat mijn pragmatisch kant ondanks velen mij eerder typeren als een denker. Bijvoorbeeld dit spreekwoord: Niet geschoten altijd mis, zegt men. Maar een willekeurig schot betekent toch ook niet altijd raak geschoten?

Of: meedoen is belangrijker dan winnen. En toch tellen in een wedstrijd alleen de doelpunten.

En dan: geduld is zulk een schone zaak? Nee, het is gewoon een leerproces denk ik dan en voor sommige die dit niet van nature hebben meegekregen: veel vallen en opstaan, maar daar vind ik weinig schoons aan. In onze taal kennen wij veel van dit soort troost-spreek-woorden. Gewoon om het verhaal iets mooier te maken, dan het daadwerkelijk is of om ongemakkelijke stiltes te ondervangen.

Maar deze geloof ik wel: Ware woorden zijn niet altijd mooi en mooie woorden zijn niet altijd waar.

Misschien moet ik maar eens leren meer te relativeren, want daar draait het om?

Ze zeggen niet voor niets ‘Wie schrijft, die blijft’ Tja, dat zeg ik nu maar tegen mijn nichtjes en neefjes. Okay, maar nu zonder dollen ‘taal’ is wel is heel moois, gezien de vele functies van taal. Het is de verbindende factor tussen mensen en tegelijkertijd, datgene wat ons verdeelt.

Taal zorgt soms ook voor verwarring en hier en daar miscommunicatie tussen vriend en vijand. Denk aan conflicten en op wereldschaal oorlogen. En dan heb je ook nog straattaal of 'slang' als je wil. Inmiddels is het woord ‘doekoe’ bijvoorbeeld in onze hedendaagse maatschappij een begrip geworden.

Teken van omgekeerde integratie? Dit leidde in ieder geval tot het ontstaan van het online straatwoordenboek met momenteel een inhoud van 3639 termen. Niet verkeerd toch?