Ook alléén de Paasdagen doorbrengen?

Aan mensen die single zijn wordt vaak op een bepaalde toon de bekende vraag gesteld: "Breng je weer alleen de feestdagen door? " Wat gaat de single nu antwoorden? ('Waarom vraag je dat als je het toch al wist?' Of zeg je: 'Ja... Ik woon en leef alleen en ik vind het fijn. Dag allemaal...' Of: 'Fijne feestdagen alleen want eindelijk heb ik nu eens tijd om allemaal dingen te doen waar ik niet aan toe kwam?' Zoiets zeg je toch liever niet tegen je 'betrokken' chefje of je jaloerse schoonzus?) Iedereen weet best dat zo'n vraag voort kan komen uit welgemeende belangstelling. Helaas klinken er toch vaker misplaatste superioriteitsgevoelens in door.

Van anderen die zich na jaren nog steeds borstklopperig beroemen op hun indertijd - toen zij nog jong en wild waren- zo goed gelukte veroveringen van een partner. Inmiddels is het boek een beetje uitgelezen. En dat de band hun na een bepaalde tijd af en toe echter als een molensteen om de nek hangt blijkt uit "de muziek rond de vraagstelling." De toon van de vraag onthult heel veel. Veel singles zien er tegen de feestdagen elk jaar weer tegenop om op zulke gevoelig liggende kwesties in te gaan. Ze hebben er totaal geen zin in om de gedachten van de vraagsteller verder te onderzoeken.
Als de veronderstelde aanwezige gezinsbanden inderdaad harmonieus zijn willen de vraagstellers hun geluk best uitstrooien om ook anderen daar in te kunnen laten delen en er blij mee te maken. Dan is er geen sprake van rivaliteit maar van positieve belangstelling. Van vriendschap en soms zelfs van een verzoek om dat feestelijk plezier met anderen via een bezoekje of maaltijd te delen.
Helaas vormt voor de goede verstaander de suggestie van een feestelijke sfeer ten huize van sommige vraagstellers een bron van twijfel. De verkeersborden wijzen voor de goede luisteraar een heel andere richting uit. Er zijn verborgen ravijnen in aantocht.
Maar de vraag zal steeds opnieuw weer gesteld. Enigszins triomfantelijk. Ook met Kerst. Aha!... Daar komt het weer... Ben jij -weer- alleen met de feestdagen? ( De toon van de vraag verwijst naar zakdoeken vol kunststof-tranen.)

Wat is er op tegen om te concluderen dat je het alleen heel prettig kunt hebben. Af en toe - niet persé met de feestdagen - tref je ook vriendschappen of nog veelomvattendere contacten aan die heel diep kunnen gaan. Dat gaat altijd door. Dat kan omdat je single bent. Bij koppels maak je vaak mee dat het gesprek van de één met een buitenstander moet worden onderbroken omdat de ander ongeduldig is of geen tijd meer heeft. Of behoefte heeft om eindelijk eens voor zich alleen de nodige aandacht te krijgen. Dat mag. Alleen jammer dat je soms zo moe wordt van beide leden van het koppel dezelfde aandacht te moeten geven omdat de ander zich anders achtergesteld voelt.

Niemand ontkent dat het samenzijn met een dierbare partner en verdere familie iedereen heel blij kan maken maar er zijn ook mensen die dit niet zo graag meemaken. Het zelfs liever omzeilen dan opzoeken. Misschien hebben ze door bepaalde herinneringen hier geen feestelijke gevoelens bij. Het zou kunnen dat ze zich OOIT afgewezen voelden maar misschien vervelen ze zich gewoonweg ook met bepaalde tradities. Of genieten ze van de vrije keus die je hebt als je alleen bent.
So I'll just give you my message: laat iedereen vrij naar de muziek luisteren die zij of hij wenst. En ook ... niemand wint altijd.

ILLUSTRATIE: BEN HEYTZE