Mag ik Rex misschien fotograferen?
Als zijn bazinnetje met Rex voorbij wandelt voelt de hond zich superstoer nadat hij een lege Malboro-verpakking op straat ontdekt. "Hij sleept wel graag met een tak maar zodra hij een lege verpakking van Malboro ontdekt laat hij alles daarvoor vallen," vertelt mevrouw Marja.
Er is echter iets heel typisch want een verpakking van een ánder sigarettenmerk bekijkt hij niet. "Mag ik Rex misschien fotograferen?" vraag ik mevrouw Marja. Het mag maar valt niet mee want de hond staat mij argwanend aan te staren en houdt afstand. Het is alsof hij bang is dat ik zijn sigaretten van hem afpak...
"Het is een King Charles Spaniel," legt zijn eigenaresse uit. "Een echte rashond maar ik heb hem gewoon van Marktplaats. Hij was overgebleven in het nest. Niemand wou hem omdat hij niet de juiste kleuren heeft. Hij hoort driekleurig te zijn maar ik wilde hem meteen hebben."
De hond blijft onbeweeglijk staan want hij heeft het hele verhaal kennelijk voor de zoveelste keer gehoord. Mevrouw Marja zegt: "Voor hem had ik een witte hond. Hij werd 15 jaar, elf maanden en 6 dagen."
U hield dus veel van hem? "We hebben ook een kat Gozer die het wel met Rex kan vinden maar Rex liet zich moeilijk zindelijk maken. Hij woonde oorspronkelijk op een boerderij en werd daar niet uitgelaten. En omdat niemand hem wilde hebben heeft hij te laat zindelijkheidstraining gekregen. Het is me uiteindelijk wel gelukt."
Het is wel een stoer hondje. Vind u het niet gek dat hij juist Malboro wil meenemen? Dat was toch dat sigarettenmerk voor die macho-cowboys? "Ik weet niet waarom hij dat doet maar er zijn veel toeristen die hem fotograferen," zegt ze bij het afscheid.
Misschien kunnen ook slimme dieren net als sommige mensen er later veel last van hebben dat zij in hun jeugd niet gewaardeerd werden. Rex had het niet slecht bij de fokker maar zijn broertjes en zusjes vertrokken allemaal snel uit het nest. Maar hem wou maandenlang niemand hebben. Volgens Wikipedia zijn honden van zijn ras juist heel erg gesteld op het gezelschap van andere honden en ook van mensen. Nu heeft hij dan wel een heel goed tehuis: maar draagt dat toch nog een beetje met zich mee.
Als we elk ons weegs gaan zie ik nog even een meneer op een fiets langsrijden en onderhand vertederd naar de hond kijken die trots als een complete ster met zijn verpakking doortrippelt. Ach gossie... Net als sommige echte sterren is hij zelfs een beetje aan het over-compenseren.