Relatie-stress

altIn het bla-bla modezaakje staart Hildegard treurig naar een plank met ondraagbare leggings. Ik veronderstel tenminste dat dit een dure variant is op deze zo onelegante beenbedekking.
Het hele pakket ligt een beetje hoog ergens opgestapeld alsof het artikel tegen alle schoonheidsverordeningen in toch moest worden ingekocht. Hildegard is in principe een ideale klant daarvoor.

Zij zal zoiets best kunnen dragen. Ze is heel slank. Maar ze draagt het niet. Dat kan ik garanderen want zij is iemand die er juist haar werk van maakt huizen en mensen van echt mooie artikelen te voorzien.

Zij is de laatste maanden wel erg dunnetjes geworden. Een vrouw voor de vrouwen. Stijlvol en tot voor kort altijd met een rustig soort zelfvertrouwen. Ik vraag me af waarom ze in de korte tijd plotseling zo sterk is vermagerd. Al die nieuwe lijntjes in haar gezicht.

We ronden gelijktijdig onze aankopen af bij de kassa. Als verwacht veel te duur maar ja... Daarna stappen we de bij de winkel behorende poeha-koffiecorner in. Hildegard is iemand die met weinig vertrouwelingen door haar leven reist. Vandaag vertelt ze dat het in de levens van haar reisgenoten de laatste tijd allemaal goed tegenvalt en haar daarvan de schuld wordt toegeschoven.

Ik weet niet precies waar ze op doelt en ik durf haar niet nog meer van streek te maken. Toch kan ik me die agressie van anderen naar haar toe heel goed voorstellen.

Iedereen kent wel voorbeelden hiervan. De dame van het koffiebuffet biedt ons gratis koffie aan wat ik gezien de prijs van onze aankopen best begrijp. Ze heeft ook een etagiére met de meest verrukkelijke -maar niet gratis- gebakjes staan waarvan zij ons ook op een wat opdringerige manier van in kennis stelt. Ze zwaait al met taartbordjes maar Hildegard en ondergetekende blijven sterk hoewel mij persoonlijk eerlijk gezegd het water in de mond loopt.

Hildegard laat vandaag alles moeizaam over zich heen komen. Ik wou maar dat zij haar natuurlijke kracht weer terug had. "Trek je terug van zulke figuren," zeg ik. "Je doet het altijd zo goed." Maar Hildegard is bang voor de verwijten die ze dan daarover weer zal krijgen. En zij zegt zelfs moeizaam lachend dat het lekkerste gebakje haar momenteel niet zou kunnen helpen. Dat accepteer ik dan maar.

Ik weet natuurlijk ook best dat iedereen wel eens in zo'n onbehaaglijke positie verkeert waarin anderen hun relatie-bagage bij jou proberen te droppen in plaats van zelf in de spiegel te kijken. Wat doe ik dan in die situaties? In gedachten ga ik naar enkele van die momenten terug. Wat deed ik dan? Koken van kwaadheid maar het niet laten zien?

Als je de onterechte aanval namelijk pareert met dezelfde harde agressie raak je verstrikt in de conflicten van anderen. Je kunt de ander ook heel relaxed vragen: "Wat bedoel je precies?" En dan zeggen dat je dat toch anders ziet. Een grap maken kan nog veel doeltreffender zijn. Maar stel je toch eens voor dat je zo'n chef hebt die jou van alles in de schoenen schuift. Of een partner... Ik moet er niet aan denken.

Als Hildegard afscheid heeft genomen kom ik buiten Pete tegen. Hij zwaait vanaf de overkant van de straat. Zijn echte naam is heel ingewikkeld want zijn ouders komen uit een land in de buurt van Turkije. Pete klinkt kort en duidelijk.

Zijn familie woonde in een dorp waar de mensen arm maar toch gelukkig zijn. Zijn ouders waren avontuurlijk en trokken naar Nederland. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij en zijn ouders nog wel eens naar het verre dorp teruggaan.

Het dorp blijkt nog steeds een grote rol te spelen in het leven van Pete en zijn familie. Zij zijn hier wel volkomen ingeburgerd maar hebben de cultuur van het dorp toch meegenomen. "Bij ons in het dorp letten de mensen een beetje op elkaar," vertelde hij me eens. "Ze zorgen ook voor elkaar als het nodig is. Iedereen kan er elke godsdienst op na houden of ook geen godsdienst hebben. Dat maakt niet uit. Alleen moeten we elkaar één keer in het jaar ontmoeten en de hand schudden..."

Maar als je nu ruzie hebt? vraag ik. "Dat moet dan uit de wereld worden geholpen,"zegt hij. "Dat eist de dorpscultuur. Het is er al eeuwenlang zo en door deze traditie zijn er in het dorp nooit problemen. Daarvoor moet je dan zelf wel ook bereid zijn te erkennen wat je verkeerd hebt gedaan. "

Hoe bedoel je dat? ...
"Er is in het dorp ook nadrukkelijk geen voorkeur voor een bepaalde hodsdienst of Heilig Boek. Dus of je nu de Bijbel of de Koran of andere spirituele geschriften leest maakt geen verschil. Onze kinderen wordt al jong geleerd dat er maar één boek is dat je goed moet lezen. Dat is Het Boek van De Mens..."

Het Boek van De Mens? ...
"Ja, als je elkaar begrijpt door in dat Boek te lezen is er al heel veel gewonnen."

Dat is inderdaad een buitengewoon mooi thema. Onze relaties hier zouden door dat Boek te lezen ook veel minder ingewikkeld kunnen zijn... Niet alleen voor Hildegard maar voor iedereen. Soms komen wij grote waarheden op wel zeer onverwachte plaatsen tegen. Door zo'n Boek van De Mens zouden heel wat mensen op deze wereld ook kunnen leren elkaar beter te begrijpen.

Volgens de Mayakalender staan we op aarde qua energie voor grote veranderingen. Je weet het nooit. Misschien wordt het Boek van De Mens door volgende generaties dan ook nog wel eens op het lesrooster van de basisschool gezet!