Phia Baruch: Lief zijn voor elkaar
Na een aantal vermoeiende gesprekken verlaat ik de redactie om eens lekker uit te waaien. Even nergens aan denken na al die verhalen die op mensen-van-nu worden losgelaten. In de verte zie ik Wanda aankomen en met een klap haar fiets tegen een schutting wegzetten. Ze komt wat verhit over en is vastbesloten mij dat verder uit te leggen.
Wanda is hier uit een ver land heen gekomen en spreekt Nederlands met een klein accentje. Ze pakt boos haar hondje Jim uit de fietsmand en roept al vanuit de verte naar mij: "In wat voor een land leef ik aujourd'hui ..." Zij is verontwaardigd en dat past niet bij deze verzorgster van ouderen die graag laat weten hoe heerlijk ze haar werk vindt. Wanda komt uit een grote chaotische familie en is als kind erg verwaarloosd. Maar zodra zij met ouderen ging werken werd ze voor het eerst van haar leven verrast met complimentjes en bedankjes.
"Mijn ouderen zeggen dat zij van de hemel in de hel zijn gekomen," zegt ze enigszins beschuldigend tegen mij "want rien ne va plus... Mijn mevrouw Willemsem krijgt de hele dag huilbuien. En bij Van der Gooi denkt hij dat het weer oorlog is in ons land... Hij zegt dat hij de eerste weken niet meer naar buiten durft te gaan." Het hondje probeert haar af te leiden met wat kleine ongeruste blafjes. "Jij weet toch waar het over gaat? Naturellement.... Jullie minister-president wordt gekruisigd... "
Ik zeg tegen haar: "Jouw ouderen zijn een beetje in de war. Ze halen Pasen en de politiek door elkaar Wanda. Het ging in de Tweede Kamer over iets heel anders. Er komt een nieuwe regering dat wéét je toch... "
"Je sais... En de minister-president had op een briefje laten schrijven dat hij een kamerlid minister wilde maken. En daarna zagen mijn ouderen dat de minister-president niet la vérité had verteld. Mijn ouderen zijn niet gek. Zij zeggen: liever Alzheimer dan de waarheid niet zeggen... Maar mijn ouderen zeggen ook dat politiek is als toneel... En de hele dag boos en schelden van dames en heren op televisie in de Tweede Kamer maakt hun vreselijk bang. "
Ik antwoord voorzichtig: "Zij willen heus niet schelden maar alleen uitleggen dat zij nooit liegen en allemaal heel eerlijk zijn. Ze willen het beste voor ons land."
Wanda kijkt mij kwaad aan. Het hondje blaft nu eveneens tegen mij. "Mijn oude mevrouw Willemsen was vroeger een lerares. En zij zegt steeds dat zij veel lastige kinderen de klas uitstuurde maar altijd daarna met de ouders en het kind ging praten."
Ik haal diep adem. "Het parlement is geen klas en de kamerleden willen helemaal niet dat hun beste klasgenoot uit de klas wordt gestuurd. Hij doet heel goed zijn werk. Je weet toch waar het over ging allemaal?"
Wanda snuift verontwaardigd en besluit kennelijk dat het gesprek haar nu irriteert. Jim wordt in de fietsmand teruggeplaatst. "Wij zijn niet gek... Maar als mijn vader vroeger niet had gelogen was onze buitenlandse familie nooit dit mooie land binnengekomen. Je suis ici omdat hij ons op die manier kon redden. Als het om je eigen leven gaat zullen we eens kijken of jij altijd de waarheid gaat spreken..."
Daar kan ik niet meteen op reageren. "Er zijn verschillende manieren waarop de waarheid kan worden bekeken," zeg ik dan. "Regels zijn regels Wanda. En eerlijk is eerlijk. We hebben ze nodig. Misschien moet je soms afstand nemen van regels om tot de kern van een situatie door te dringen. "
Dat is haar veel te moeilijk en veel te ver weg. Ze zegt dat ze nu Van der Gooi gaat proberen te overtuigen dat de Tweede Wereldoorlog echt niet is teruggekomen. "Ik koop een mandje met Paaseitjes voor ze," overlegt ze hardop. "En ik zeg dat de mensen een beetje in de war zijn door Corona. Iedereen praat nu te veel en allemaal door elkaar heen en heel emotioneel. Maar het komt allemaal goed. "
Ik knik instemmend want ik erger mij altijd aan mensen die moeilijkheden belangrijker vinden dan het zoeken naar oplossingen. Wanda fietst weg en ik besluit de andere kant uit te lopen.
De politiek bepaalt wel veel maar niet alles. Regels zijn regels om de maatschappij te ordenen. Daar geloof ik heilig in en daar ben ik van overtuigd. Maar ik weet ook dat er meer mensen zijn die de regels ongezien anders interpreteren. Zo makkelijk is het allemaal niet.
Goede bedoelingen alleen is nooit genoeg. En soms moet je iemand echt op grenzen wijzen. Maar ik wil nu politiek uitzoomen en zomaar wat wandelen. Ik heb genoeg van alle doemscenario's. Ik ben niet van plan politieke onzekerheden op te blazen en ik ontken ze evenmin.
Want er zijn nieuwe dimensies in onze wereld die zich aankondigen die het interessant maken om met belangstelling een toekomst vol veranderingen tegemoet te zien. Laat ik maar eens - ondanks het risico voor de niet meer zo slanke lijn - een lekker Paasbroodje gaan verslinden!