Phia Baruch: Kattenleven
Een prachtige zon bescheen opeens de grachten in het Amsterdamse centrum. Het verleidde me tot een wandeling langs de Antiekmarkt over de Lijnbaansgracht tussen onmiddellijk volle terrasjes en winkels. In deze vertrouwde omgeving had ik zoveel jaar gesport. Daar is die heerlijke kantoorboekhandel van Winter gelukkig nog en daar die eigenaardige winkel.
Hier heb ik altijd vol nieuwgierigheid door de etalage getuurd en niets van die winkel begrepen. Het is een superschone winkel maar toch geen wasserij. Wat dozen en daar staat een koelkast. En daartussen bewegen zich diverse katten die nonchalant naar binnen kijkende voorbijgangers negeren. Na jaren van onvervulde nieuwgierigheid wat voor de meeste mensen nagenoeg onverdraaglijk is, laat staan voor de gemiddelde journalist heb ik vandaag eindelijk mazzel.
Er stapt een meneer naar binnen die eigenaar is van deze winkel. Meneer H. is afkomstig uit het buitenland en heeft in ons land volledig zijn plaats gevonden. "Het is geen winkel maar gewoon een locatie voor mij om spullen op te slaan," legt hij desgevraagd vriendelijk uit. "Samen met mijn vrouw en dochters runnen we verschillende bedrijven waaronder een bakkerij en een hotel. Ik zet vaak in de winkel spullen neer. Wij zijn heel erg gesteld op onze kattenfamilie." Dat ben ik onmiddellijk bereid te geloven want op een tafel staat een hele rij gebloemde bakjes gevuld met verschillende soorten droogvoer naast elkaar.
Meneer H. zegt dat de bakjes iedere dag door hem worden afgewassen en door schone voerbakjes worden vervangen. "Kijk maar .... Hier staan de nieuwe afgewassen bakjes al klaar voor de volgende eetronde. Ze krijgen drie keer per dag nieuw eten..."
Echt? Wat een luxe en alles is hier zo schoon... Hoe heeft u tijd voor al die dingen? "Natuurlijk heb ik tijd voor de katten. Ik kook ook nog iedere dag een stukje kipfilet zonder zout voor ze want zout is slecht voor de nieren van katten."
Een hele kattenfamilie woont hier maar toch geen enkele nare geur... "Dat voorkomen wij door verschillende kattenbakken hier en in de kelder die twee keer per week helemaal opnieuw gevuld worden. Ik haal alles regelmatig op met mijn Mercedes. Ik gooi al het voer en kattengruis wat nodig is achterin. Kijk maar... Hier staat de voorraad klaar."
Die voorraad is inderdaad groot. Maar er wonen ook nogal veel katten... Meneer H. legt het uit. "Het is een mamma (die rode), een dochter en twee zoons. Verder is er een stiefdochter door ons geadopteerd en zij heeft twee mannen..."
Menselijke gedachten schieten door mijn hoofd. "Zorgt dat niet voor moeilijkheden met die mannen?"
Meneer H. zegt dat het allemaal wel meevalt. "Het zijn twee broers. Heel af en toe zijn ze een beetje jaloers en vechten ze samen. Bovendien zijn alle katten gesteriliseerd. Ze zijn ook gechipt en ingeënt. En ze hebben allemaal een paspoort." Maar waarom worden die voerbakjes zo vaak afgewassen? "Het is net als met mensen,"legt hij uit."Als het niet regelmatig goed schoon wordt gemaakt kunnen er bacteriën in zitten en kunnen ze ziek worden."
Ik wil graag een foto maken van de geadopteerde kat maar die verstopt zich argwanend in een doos onder de tafel vanwaar zij mij wantrouwend aanstaart. Hoewel meneer H. haar de lekkerste hapjes belooft komt zij niet voor de dag. Katten doen alleen maar wat zij zelf willen. Ik zie maar een heel klein deel van één oortje en een oog wat zeer afkeurend naar mij staart. Ze heeft vast goed de wind er onder bij de broers.
Ook de andere katten zijn niet van plan voor de foto te poseren. Uit de verte is één zwart-wit exemplaar bereid zich te laten zien. Ik zeg dat hij een "eigenaardig type" kat is. Meneer H. snapt onmiddellijk wat ik bedoel. Buitenlandse mensen hebben soms meer fantasie. Het is heel prettig dat hij meteen snapt hoe ik de kat beschouw. Het lijkt mij een kat die zich overmatig focust. Zo'n beetje een nerd... "
"Een autistisch type," beaamt hij met een glimlach. En hij zegt dat hij al zijn katten qua type soms lieert aan een bepaald type mensen. Hij meet dat vaak af aan de kleur van de kat en zijn stijl van optreden. Hij is een kenner. De katten voelen zich volmaakt tevreden.
Ze besteden geen enkele aandacht aan mijn bezoek. Het is onduidelijk waar ze het zo druk mee hebben. Ze zweven een beetje door de zaak, trippelen elegant naar de kelder naar hun bak en eten zo af en toe naar keuze uit één van de voederbakjes.
Mijn eigen kat thuis kletst de hele dag tegen mij. Hij vertelt mij bijvoorbeeld 'dat er zich een zenuwslopende situatie voordoet als een door hem niet gewenste buurkat in zijn domein, Zijn Tuin, is binnengedrongen' en soms loopt hij naar binnen om verontwaardigd te vragen 'waarom wij mensen het niet laten ophouden met regenen.'
Maar de topic of all is dat hij soms zelfs 's nachts terug gekomen na zijn jacht in de tuin voor mijn slaapkamerdeur keihard staat te mauwen. En het geluid is zo schel en doordringend dat hij iedereen het bed uitjaagt. Na enige troostende woorden gaat hij dan eindelijk slapen. Hij wel.
Meneer H. heeft zijn kattenzaken heel wat beter voor elkaar.
ALLEEN EEN ZWART-WIT EXEMPLAAR WAS BEREID ZICH TE LATEN ZIEN...