Phia Baruch: dromen in donkere dagen
Voor de Hindutempel op de gracht was rond de ingang een grote boog oranje en gele ballonnen aangebracht die opviel in de donkere avondsfeer voor Kerst. Ik stond buiten stil bij de juist opengaande deur en vroeg een jongeman die op blote voeten liep of er een feest gevierd werd. Er kwam een dame in een modieuze mantel naar mij toe om het mij uit te leggen. Ik vond haar knap en kwam zo onder de indruk van haar mooi gesneden geruite jas dat ik vergat er naar te kijken of zij ook blootsvoets was. Vermoedelijk was zij dat wel want de jongeman zei: "Komt u gerust binnen maar niet verder lopen dan tot hier met uw schoenen aan..."
Ik had een beetje haast om boodschappen te doen want het was laat maar ik kon vanaf die plek nog net een prachtig versierde zaal inkijken waar kinderen aan het spelen waren. "Wij hebben 10 profeten," legde de dame uit. "En vandaag vieren wij de verjaardag van één van onze profeten." De jongeman zei: "En als u in die richting kijkt van die andere zaal kunt nog net Het Boek zien liggen...." Dat klopte. Ik zag Het Boek en ik wist ook wat hij daarmee bedoelde.
Ik had al eens gelezen dat deze Sikhs geloven dat ook niet-sikhs door de Almachtige worden geliefd. Hun leer wordt beschreven in hun Heilige Boek waar zij een groot respect voor hebben. Het woord sikh komt uit het Sanskriet en betekent leerling want alle sikhs zijn leerlingen van de tien guru's die heel vroeger leefden en waarvan zij hun levensregels hebben ontvangen.
Hun religie accepteert het bestaan van alle geloven en tolereert geen bevooroordeling of onderdrukking op basis van godsdienst, kaste, kleur, geloofsbelijdenis, ras en/of sekse.
Ooit zag ik een documentaire over De Gouden Tempel in de Indiasche deelstaat Punjab. Dit Heiligdom van deze Sikhs heeft vier deuren. Aan de noordelijke, westelijke, oostelijke en zuidelijke zijde is een deur gemaakt. Deze vier deuren moeten mensen uit alle verschillende kasten en rassen een gevoel geven welkom te zijn. Mensen uit elke religie zijn welkom in de tempel. Het Heiligdom bestaat uit een gebouwencomplex gelegen in een meer wat iedereen mag bezoeken.
Daarin bevindt zich Het Heilige Boek met de veda's -de levensregels- waarvan elke dag een bladzij wordt omgeslagen.
Een bijzondere eigenschap van de bouw van de tempel is dat deze in plaats van op een verhoging te staan (zoals de gewoonte is in de architectuur van de hindoeïstische tempels) juist lager dan haar omgeving is gebouwd, zodat de bezoekers trappen af moeten lopen om de tempel te bezoeken.
Dit is gedaan om de gelukkige tempelbezoekers een gevoel van bescheidenheid, in plaats van egoïsme of hoogmoed mee te geven
De tempel is verder omringd door water, wat de uitzonderlijk mooie architectuur van het gebouw accentueert. Maar het water dient niet alleen om dit heilige gebouw bijzonder te maken.
De ‘Tempel in het water’ heeft ook spirituele waarde. Puurheid van de ziel, helderheid van gedachten, eenvoud van karakter en het oplossen van dualiteit (‘Nirgun’ en ‘Sargun’) worden ook gesymboliseerd door het water.
Bhai Gurdas Ji (befaamd Sikh leerling gedurende de tijd van de Goeroes) droeg 'beleefdheid' toe aan het water. Water vloeit van grote hoogtes enkel naar beneden. Dit betekent dat elk mens met enig bekendheid, grootsheid of rijkdom, tot het uiterste beleefd en bescheiden moet zijn of blijven.
Er moet geen valse trots zijn. Water is eigenlijk nodig in het leven van alle mensen, planten en dieren. Zonder water kan niemand overleven. Goeroe Nanak Dev Ji zei dat de aansluiting van mens met God voorbedacht moeten zijn, zoals vloeiend water dat loopt naar de zee.
Indien het water stilstaat, gaat het bederven. Wees zo verbonden met God de Almachtige zoals vloeiend water en blijf altijd vers.
Hier sta ik dan op deze donkere avond en ervaar iets van de immense rijkdommen van de weg naar een Waarheid al kan ik daar geen definitie van geven. De wijsheid van onze voorouders wordt gekleurd door de geschiedenis vol feiten waarop moeizaam te verwerken ervaringen zijn gevolgd.
En het is ook geen deugd om het altijd met anderen eens te zijn. Zeker niet. Maar er zijn nog tradities die ergens naar verwijzen.
Er zijn ook waarheden die iedereen kent. En verborgen krachten die ons motiveren en helpen en begeleiden om betekenis te geven aan onze levens en onze daden.
Ook zijn er geen perfecte mensen. Waarom zou je dat ook moeten of kunnen zijn? Maar er is altijd hulp voor iedereen. Dat is een fijn idee en het is mooi dat zulke tradities ons aan goedheid en liefde herinneren. Maar ik moet vanavond nog verder en stap op.
"Vriendelijk dank dat ik even binnen mocht kijken..."
"Ja hoor. Graag gedaan."
Er moeten nu allerlei boodschappen worden gedaan. Iedereen vraagt zich af hoe we in de komende dagen alles weer gaan organiseren.
Ik vond het een fijn bezoek. En ik denk er over na. Het was een lichtpunt op mijn weg. Vragen kan altijd. Als een vraag gesteld kan worden kan hij tenslotte ook worden beantwoord. Dat geldt voor iedereen in deze verwarrende tijd. En we komen er dus wel uit.
Er zijn zoveel wegen... En die hoeven heus niet allemaal naar Rome te leiden. En misschien voor anderen juist ook weer wel. Al is het nog zo donker buiten.