Over verslavingen...

altBen je nog steeds in de ban van je repeterende griep?
Helemaal waar. Ook mijn griep is tegenwoordig een bijzondere griep...

 

Alles en iedereen moet tegenwoordig heel bijzonder zijn. Ook griep. Anders telt het niet mee als echt.
Absoluut. Je moet verder minstens enorm goed kunnen dansen of zingen. Of familie zijn van iemand die dat geweldig kan.

 

Laatst hoorde ik een jongen die kon horen aan het geluid waarmee een autoportier dichtsloeg om welk automerk het ging...
Knap hoor. Heb ik jou laatst ook niet je autoportier zo horen dichtslaan? En klonk het als een hele oude rammelkar?

Haha... Er zijn van die omstandigheden... Maar jammer dat je niet even op dit terrasje kan komen koffie drinken. Al is hier verder ook niets bijzonders te beleven...
Er hoeven niet altijd van die schokkende feiten besproken of meegemaakt worden toch? Waarom zou je alleen op een extreme manier aangenaam je tijd kunnen doorbrengen?

Veel mensen vinden dat nodig. Ze zijn altijd op zoek naar heftige belevenissen... Anders vinden ze de tijd die ze doorbrengen saai of verspilde tijd.
Jaja... Zij vinden min of meer dat zij altijd in een boek of een film leven als een soort hoofdpersoon. Temidden van grote gebeurtenissen hebben zij dan een heel spannend bestaan.

Dat ligt er dan wel veel aan waar je voor kiest. Zoveel opwinding kan ook heel vermoeiend zijn... Het kan ook een herhaling van steeds dezelfde zetten zijn in een soort van spel. Buitenstaanders kunnen dan vaak bij voorbaat de gang van zaken al voorspellen.
Misschien... Je kunt natuurlijk ook verslaafd zijn aan sport of theater of consumentenverschillen bestrijden... Het hoeft heus niet altijd allemaal om relaties te gaan... Misschien ben je gek op dure modemerken of tuinieren...

Heel verrassend eigenlijk als je naar zo'n zonnig terras kijkt en bedenkt dat ook dit rustige publiek zoveel problematische hartstochten kent... Ik zou het liever denkelijk ook niet echt willen weten...
Het is vast ook boeiender om jezelf af te vragen waarom wij onze verlangens zo vaak overdrijven...

Exact. Waarom gedragen wij ons zo vaak soms zo extreem? Het kan heel ver gaan en waarom doen we dat?
Daarmee verbergen we een bepaalde angst. Door ons heel druk te maken over onze verslavingen aan kunst of geliefden of reizen werpen we een sluier over onze diepste onzekerheden.

Waar zijn we dan zo alles verterend bang en onzeker over?
Over ons eigen doel en onze eigen plaats in het grote universum. Over de vraag waarom wij hier op aarde zijn...

Dat zijn inderdaad hele grote vragen die heel diep gaan.
Vragen waarop iedereen allerlei verschillende antwoorden zou kunnen formuleren... Maar dat zijn ook vragen waarvoor je heus niet hoeft te vluchten.