Participatiesamenleving’ wint Vaagtaalverkiezing 2013

Toch heeft dat gehate woord dat door onze zorgcultuur walst misschien ook een eerlijke functie. Leuk of niet maar misschien drukt participatiesamenleving wel precies uit wat men daarmee bedoelt. Samen aanpakken van zaken die je niet alleen kan afwerken toch?
Maar het kan ook een nare betekenis hebben. Dan is ‘participatiesamenleving’ een keurig uitgesproken afschuiver van lasten op anderen om te verhullen dat men zelf ergens geen verantwoording voor wil dragen. Misschien ook soms niet kán dragen.
En mogelijk ook soms wel kán maar niet wénst te dragen. Dat laatste vooral wil niemand zomaar accepteren. Juist bij dit laatste vermoeden komt de afkeer van iedereen voor het langdradige woord naar boven want dan verbloemt het misleidende woord een zekere tegenwerking op een manier die heel hardnekkig is en tegelijk zo onduidelijk is dat je niet weet wat het antwoord zou moeten zijn.
Het klinkt ook zo hol. Wie zegt er nu: "Laten we participeren in een wandeling vandaag..." Of: "Ik kom wat later op kantoor. Zou jij daarin kunnen participeren?"
Daar is alleen met een even onduidelijke kreet van diepe afkeer op te antwoorden: ...Báh...