World Press Photo 2011 menselijk document
Deze winnende foto voor 2011 op World Press Photo is wat mij betreft een schot in de roos. In 1972 was ik zelf een kanshebber toen er een winnende foto van mij werd gepubliceerd bij World Press Photo. Het was een foto van twee vrouwen die samen op één fiets over een hoofdstedelijke brug fietsten. Nu ga ik ieder jaar weer graag naar de prijsuitreiking van World Press Photo in het Amsterdamse stadhuis.
Lang niet iedereen weet dat World Press Photo in 1955 door 3 Nederlandse fotografen is opgezet als een eenvoudige stichting. Dit is uitgegroeid tot een groot competatief internationaal evenement in de fotojournalistiek...
De fotowereld staat soms totaal op zijn kop hierdoor. Er zijn prijzen in verschillende categorieën zoals kunst, sport, natuur en het harde nieuws. Als je in de zaal wacht tot alle foto's aan je getoond zijn krijg je een heel goed beeld van het afgelopen jaar.
Dit jaar zag ik opvallend veel foto's in zwart-wit. De keuze van de winnaar was heel geslaagd. Het is een diep-menselijk document.
De internationale jury beoordeelde deze foto als grote winnaar omdat het haast een klassieke foto is. Het lijkt net een schilderij... De foto is door een Spaanse fotograaf in Jemen gemaakt. Door Samuel Aranda.
Vaak worden vrouwen in deze kleding als op een bepaalde manier geïsoleerd levend afgebeeld. Als iemand waar wij toch vaak vanuit onze visie enig medelijden mee voelen. Maar hier troost een gesluierde vrouw juist een familielid dat iets heel ergs heeft meegemaakt.
Zoals dat vaak in die landen gewenst wordt zie je hun gezichten niet.
Als ik naar deze foto kijk ga ik meteen relativeren. Dan denk ik aan al die Nederlanders die verzuchten dat ze het zo koud hebben. Als je deze aangrijpende en diep-menselijke foto ziet vind je dat wij het nog niet zo slecht hebben hier. Als je naar hun situatie kijkt besef je beter dan ooit dat wij hier in een paradijselijk landje leven...