Hemelse tekens: beschermd door de geesten (1)
Sprookjes onthullen ongeziene geheimen. Vroeger wisten mensen nog dat sprookjes ons door overdrijving en verhaalkunst verder kunnen laten kijken dan wat wij werkelijk zien. Sprookjes tonen ons de paradox van ons leven. In een tijd waarin mensen steeds op schermen turen en tijd tekort hebben om rustig om zich heen te kijken zijn er gelukkig nog mensen die er alles aan doen om de natuur te respecteren. Waarom is dat wel echt nodig?
Het is niet alleen nodig. Maar onmisbaar in een tijd waarin prestaties op intellectueel en materieel gebied zo arrogant worden uitvergroot. Een tijd waarin wij aan de machtige hemelse tekens voorbij gaan omdat wij er de waarde niet van inzien. Dan ontstaat er disbalans in een maatschappij van behaaglijke zelfoverschatting waarin wij de destructieve kracht van oorlogen en alles vernietigend wapengeweld gebaseerd op andere geestelijke inzichten wel tegen moeten komen. Dat is een onontkoombare confrontatie. We zijn de juiste balans totaal kwijt geraakt. Geestelijke waarden worden te vaak in de laagste in plaats van in de hoogste plaats ervaren. Kan je dat nog veranderen?
Je hoeft heus niet in het oerwoud te wonen en weinig of geen schoolse ontwikkeling te hebben om de tekenen van de hemel te leren verstaan. Iedereen heeft een intuitie en draagt een wijde onzichtbare mantel om zich heen waarin veel kennis is geborgen. Wanneer en waar ontmoet je nu zo'n teken van de hemel?
Meestal herken je ze als je met je leven helemaal niet in de flow zit waarin het mensen om je heen allemaal vaak juist zoveel beter lijkt te gaan. Af en toe lijkt het dan ook of je er helemaal alleen voor staat. Als anderen bovendien nog overschillig en koud op jouw moeilijkheden reageren kan je soms bijna niet verder. Gelovigen kunnen dan steun vinden in het gebed maar lang niet iedereen beschikt over dat vertrouwen.
Soms heb je het niet meegekregen.
Ik kan me zelf heel goed die tijd herinneren waarin ik me totaal verloren voelde door een jaren durende ziekte van mijn partner en vijandigheid van anderen om mij heen. Ik liep wanhopig weg uit mijn huis naar buiten langs een lange door bomen omzoomde weg. Vaag voor mij uitkijkend zag ik door mijn tranen heen op de takken voor me uit een kleine zwarte vogel dringend kwetteren. Ik schopte een paar kiezels weg en liep verloren in gedachten verder.
Maar waar ik liep vloog het vogeltje ook voor me uit en ging in de bomen iets boven ooghoogte voor mij uit op een tak zitten om daar heel hard te fluiten. Hij keek mij strak aan. Hoewel ik aanvankelijk te veel verdiept was in mijn zware stemming moest ik die vogel op een bepaald moment wel zien. Hij maakte zoveel lawaai en eiste dat ik luisterde. Het was een lange wandeling over een eindeloze weg en de vogel vloog hem helemaal tot het einde met mij mee. Dat veranderde iets belangrijks in mij. Ik moest wel concluderen dat ik 'gezien' werd door de wereld om mij heen. Al was het maar een klein zwart vogeltje toch voelde ik mij niet langer verlaten en alleen. Ik wist nog niet hoe ik verder moest maar ik was er zeker van dat ik op een bepaalde manier gesteund werd en er op op één of andere wijze uit zou komen.
Toen ik met de tekenaar John Ridder over dat voorval sprak herinnerde hij zich dat hij enkele jaren geleden met een vriend een zelfde ervaring had met een meeuw. "We kwamen terug van de Groninger vismarkt. Er vloog een meeuw voor ons uit die dan ergens voor ons uit ging zitten en ons aankeek. Dat herhaalde zich steeds. Het was een zilvermeeuw."
Waren jullie in een zware mood? "Helemaal niet. We waren heel rustig over van alles aan het praten. Er was juist een aangename sfeer."
Je hoeft dus niet dépri te zijn om zoiets mee te maken. Misschien herkennen mensen de hemelse tekens ook vaak niet. Maar juist als je het niet meer ziet zitten worden dingen je vaak heel duidelijk die je anders die niet opvallen.
"Wat jammer dat mensen wel weten dat er maanreizen en nucleaire wetenschap en relativiteitstheorie bestaan maar dat ze bang zijn voor zoiets alomvattends als de wereld van de geesten die ons zo natuurlijk nabij zijn," vindt John Ridder. " Laten we ons er wat meer in verdiepen. Wat vind je ervan als ik er tekeningen van maak en jij er wat over gaat vertellen? "
Ik antwoord: "Er is vast veel te leren en te weten over die onzichtbare wereld waarin de Schepper van het universum ons begeleidt via hemelse tekenen. Ik ben tenminste al veel situaties in verhalen van mensen tegengekomen. Hoe kun je het ontkennen dat er geesten zijn aangesteld door de schepper van ons universum om ons te helpen? Laten we op zoek gaan en proberen daar in een sprookjesachtig licht in De Couturekrant meer over te vertellen!"