Winterthur's Verbindt Gechiedenis en Kunst: Transformations
Vanaf 8 juni 2024–5 januari 2025 is het Winterthur Museum geopend in Winterthur, Delaware, USA. Het Verbindt Oude Gechiedenis en Hedendaagse Kunst met Transformations. Winterthur presenteert met trots een intrigerende nieuwe tentoonstelling, *Transformations*, die een brug slaat tussen verleden en heden door middel van hedendaagse kunst. Deze tentoonstelling toont werken van meer dan dertig nationaal erkende kunstenaars, die zich hebben laten inspireren door de rijke historische collecties van het museum, de tuin en de bibliotheek.
Daarin kun je ontdekken hoe oude kunst het nieuwe beïnvloedt, gemeenschappen samenbrengt, onze kijk op de geschiedenis verandert en reflecteert op het hedendaagse leven. Deze artistieke uitingen weerspiegelen de verbondenheid van elke kunstenaar met het vakmanschap en design in de decoratieve kunst en archiefmaterialen van Winterthur, evenals de natuurlijke schoonheid van de tuin en het landschap.
Transformations begon in het voorjaar van 2021 als een doorlopend project. De Winterthur-bibliotheek is een erkend onderzoekscentrum dat zich richt op de artistieke, culturele, sociale en intellectuele geschiedenis van Amerika van de koloniale tijd tot de twintigste eeuw. Heel interessant voor de liefhebbers.
Deze kunstenaar staat onder meer nu in de schijnwerpers van het museum: Jerome Bias...
Hij komt uit Graham, Noord-Carolina. Jerome Bias is een meubelmaker en cultuurhistoricus, gespecialiseerd in de reproductie van vroege zuidelijke meubels met historische technieken. Sinds 2000 creëert hij meubels en werkt hij als haardkok met het Slave Dwelling Project tijdens programma's op locatie.
Dit stelde hem in staat om diepgaande vragen te stellen, zoals: Wat waren de vaardigheden van tot slaaf gemaakte ambachtslieden? Hoe creëerden ze levens voor zichzelf en hun families ondanks hun slavernij?
Bias maakt momenteel reproducties van meubels uit plaatsen waar zijn familie tot slaaf werd gemaakt. Hij onderzoekt hoe zijn voorouders omgingen met het trauma van slavernij en toch hoop en liefde wisten te behouden.
Een Verklaring van de kunstenaar die velen van ons zal aanspreken:
*Hoop en liefde. Hoe zien we de voorouders?* Het is gemakkelijk om hen te zien door een lens van pijn en lijden. In dit project bekijk ik ze door een lens van hoop en liefde. Ik sta versteld van de moed die een moeder nodig had om van haar dochter te houden, wetende dat als de oogsten mislukten, haar dochtertje verkocht kon worden om een schuld te betalen. In dit project, "Hoe ziet die liefde eruit?" stel ik de vraag: wat voor soort generatietrauma komt voort uit die ervaring?
We kennen de namen van veel van de voorouders niet en hebben slechts fragmenten van hun verhalen. Uit onderzoek weten we dat er artefacten zijn die getuige waren van hun leven. Dit waren de voorwerpen die ze dagelijks gebruikten, die ze kochten om zichzelf uit te drukken, en die ze nodig hadden om te overleven.
Jerome Bias wil door zijn activiteiten deze gedachtengang ook doorvoeren naar onze tijd ...
Hoe zien hoop en liefde eruit voor een volk dat is gesmeed in het bittere vuur van de Amerikaanse slavernij? Is het de schitterende kokostaart die door een tante werd gemaakt en dit jachtbord zou hebben gesierd? Zijn het de extra grote boomspijkers die het jachtbord bij elkaar houden en tegelijkertijd het frame breken? Wat bewaar je en geef je door aan de volgende generatie? Waar vind je een nieuwe, gezondere versie van? Dit zijn de vragen die ik onderzoek door de opbouw van het jachtbord van Georgië.
Als je het aantal vaak heel mooie ingezonden brieven bekijkt in de dagbladen en de vele reactie op social media dan wéét je dat ons land boordevol criticasters maar ook vol goede plannenmakers zit. Zij vinden de uitgangspunten van de filosofie van deze ver van ons verwijderd werkende Amerikaanse kunstenaar vast iets om over na te denken! En misschien ook te verwerken in hun toekomstige analyses van maatregelen van onze bewindspersonen en en hernieuwde visie op onze graag gelezen geschiedschrijvers.