Phia Baruch: de tragische dood van de Rockzanger raakt iedereen
Recent nieuws over de tragische dood van een rockzanger, die sprong vanaf zijn balkon door de invloed van verkeerde middelen, herinnert ons aan de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan. Het confronteert ons met de vraag hoe we als samenleving omgaan met de druk die op ons wordt gelegd, en hoe belangrijk het is om rust te vinden in de kleine momenten van ons leven.
Oude generaties wisten dit al goed, zoals blijkt uit het spreekwoord: "Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert." Dit gezegde roept ons op om aandacht te hebben voor de kleine dingen, de momenten van rust, en de dagelijkse stappen die we zetten om gezond en in balans te blijven. Juist door die momenten te koesteren, kunnen we voorkomen dat de druk van het leven ons overweldigt.
De zanger leek aan de buitenkant succesvol en sterk, maar onder de oppervlakte worstelde hij, zoals zoveel mensen. Dit benadrukt hoe belangrijk het is dat we niet alleen kijken naar wat mensen naar buiten uitstralen, maar dat we ook oog hebben voor de kleine tekenen van stress en ongemak. Zelfzorg, mentale gezondheid en balans zijn essentieel voor iedereen. En dit geldt eveneens niet minder voor diegenen die in het licht van de publieke aandacht staan.
Door rust en waardering te vinden in het alledaagse, kunnen we op een gezonde manier omgaan met de grote uitdagingen van het leven. Dus door simpelweg regelmatig al het grote en vreselijk belangrijke niet aan de top te zetten kunnen we onszelf her-vinden. Daarbij is dat heel eenvoudige of of hele kleine of 'zomaar niets' willen of er alleen maar zijn prioriteit. Dat zijn juist die ogenschijnlijk ver verborgen wortels van ons bestaan; een oer-bron van kracht waardoor wij altijd met onszelf in verbinding kunnen blijven.
Laten we leren om elkaar de ruimte te geven om op adem te komen, voordat de druk te groot wordt. Laten we dat ook aan onszelf bieden.
Op plaatsen waar mensen geliefden verliezen, zien we vaak teddyberen neergelegd als symbool van troost en herinnering. Dit eenvoudige gebaar vertegenwoordigt de zachtheid en rust die we in onze dagelijkse levens zouden moeten omarmen.
Het is een herinnering dat, hoe groot de pijn ook is, er altijd ruimte moet zijn voor medeleven en zelf-zorg.
En vergeef het me als ik daartoe een paar praktische paden insla maar dit oprechte advies geldt door de tijden heen ook voor mensen die vinden dat dit voor hun zelf niet geldt. Niemand valt daarbuiten. Als je ouders bent sta het dan toe aan je kinderen 'niet bijzonder te glamouren en blitsen." Hopelijk mogen zij zichzelf bij u kunnen zijn.
En laten jongeren proberen 'hun ouderen' hun zelfgekozen ruimte te geven met alle bijbehorende 'fouten' zelfs als die door jullie ten diepste worden afgekeurd.
Geef elkaar wat ruimte. Ga eens langs of zorg voor een belletje of maak een klein bruggetje mogelijk. Of trek je terug en laat maar gaan wat er allemaal wordt verkondigd en zoek naar wat er wel bij jou hoort en altijd iets van jou zal blijven ... want wie het kleine niet eert is het grote niet weert.
DE WAARDE VAN HET KLEINE LEREN ZIEN EN BELEVEN ...
EEN LES IN DE SCHADUW VAN EEN TRAGISCH VERLIES ...